بیا که صبر برایم چه خوب معنا شد

در انتظار ظهورت دلم شکیبا شد

تمام دفتر عمرم سیاه شد اما

امید دیدن رویت دوباره پیدا شد

این دل اگر کم است بگو سر بیاورم

یا امر کن که یک دل دیگر بیاورم

خیلی خلاصه عرض کنم دوست دارمت

دیگر نشد عبارت بهتر بیاورم

شب تار من خدایا زچه رو سحر ندارد

مگر این عزیز زهرا ز دلم خبر ندارد

تو به من مگر نگفتی , غم دل به او بگویم

غم دل بگفتم اما به من او نظر ندارد

همه دم زنم صدایش شنوم مگر نوایش

چه کنم که آه سردم به دلش اثر ندارد

تو بگو کجا روم من که جمال او ببینم

که دلم به جز جمالش هوس دگر ندارد

تو بده نشانم او را که جز او دگر نبینم

که ندیده هر که او را به یقین بصر ندارد

ز ظهور او سئوالی بنمودم از یکی گفت

که ز وقت رجعت او خبری بشر ندارد

به کجایی ای عزیزم نگری به حال و دردم

که فراق و دوری تو به جز از ضرر ندارد

تو برای شیعه هستی چو پدر به امر یزدان

تو بیا که شیعه جز تو پدری دگرندارد

نه فقط منم که هجرت زده آتشی به جانم

به حسین(ع) نما عنایت که کسی به بر ندارد

.

.

.

خوب است ما هم مثل باران حس بگیریم

هر شب سراغی از گل نرگس بگیریم

بیا که با تو قامت عشق تا نمی شود

لب غنچه بی تو به خنده وا نمی شود

همه شب در هجر رخت مویه کنان

این بغض جز به دیدار تو وا نمی شود

همه دلهای شکسته را تو مرهمی

بیا که این درد بی تو دوا نمی شود

عالمی چشم براه منتقم عادلند

این محکمه بی تو بر پا نمی شود

ساغر هستی را تویی آخرین قدح

بی تو هیچ عیشی مهیا نمی شود

صفای دل با صفایان ز توست

دلی بی یاد تو مصفا نمی شود

بقای عالم ز عطر گل نرگس است

بی دیدن این رخ ، دیده بینا نمی شود

چشم ما لایق فیض شرفیابی نیست

ورنه حجت حق بدین آشکارا نمی شود

این جمله را بر عرش برین نگاشته اند

“هر یوسفی یوسف زهرا نمی شود”